Amerikaanse DEA geeft toe: ‘Hebben ons ontstaan te danken aan racisme’

"Toegenomen niet-medisch gebruik - evenals raciale, etnische en klassenvooroordelen - hadden invloed op de publieke opinie."

0
democratische partij cannabis trump cannabis onderzoek cannabis legalisatie amerikaanse congres more act joe biden drug czar
- Advertentie -

Als je de geschiedenis van de War on Drugs, en daarmee het bestaan van de Amerikaanse Drug Enforcement Agency (DEA) hebt bestudeerd, zul je tot de conclusie zijn gekomen dat racisme aan de grondslag lag van beiden. Deze week gaf de DEA het echter ook nog toe ook, bericht Marijuana Moment.

DEA geeft toe dat racisme, etnische en klassenvooroordelen aan de grondslag lagen van het onstaan van het bureau

Tijdens de laatste editie van de videoserie “Stories from the Collection” spraken namelijk functionarissen van het DEA Museum over de oorsprong van het landelijke drugsverbod en legden ze uit hoe het bureau uiteindelijk werd opgericht in combinatie met het strafbeleid dat in het begin van de 20e eeuw werd ingevoerd.

“Toegenomen niet-medisch gebruik – evenals raciale, etnische en klassenvooroordelen – hadden invloed op de publieke opinie”

Toen de regering maatregelen begon te nemen om bepaalde stoffen zoals opium te reguleren, “veranderde de kijk van het publiek op verslaving”, zei de historicus van het museum.

“Toegenomen niet-medisch gebruik – evenals raciale, etnische en klassenvooroordelen – hadden invloed op de publieke opinie”, zeiden ze. “Wat een medische aandoening was, werd afwijkend of crimineel. Deze verschuiving leidde tot een golf van wetten tegen heroïne, cannabis en cocaïne.”

Wat volgde was een War on Drugs die nog steeds gaande is, zoals ik al eens eerder uitlegde in een column maar hieronder nog maar eens herhaal.

Een alcoholverbod werkte niet en toch kwam er een cannabisverbod

Prohibitie werkte niet van 1920 tot 1933 en ze hielden er dan ook mee op, behalve in sommige staten zoals Mississippi, dat pas vorig jaar (!) het alcoholverbod naar de prullenbak verwees.

HET WAS EEN GESCHENK VOOR DE DESTIJDS NAUWELIJKS BESTAANDE GEORGANISEERDE MISDAAD EN ZORGDE VOOR DE OPKOMST VAN BEKENDE GANGSTERS ALS AL CAPONE

Het was een geschenk voor de destijds nauwelijks bestaande georganiseerde misdaad en zorgde voor de opkomst van bekende gangsters als Al Capone. Je kunt wel tegen het gebruik zijn van een ongezond middel, maar het verbieden ervan gaf duidelijk veel meer problemen. Aanjagers voor het alcoholverbod waren de protestanten in het conservatieve zuiden van de Verenigde Staten.

Toch probeerde ze het nog een keer niet veel later in 1937 met de Marihuana Tax Act. Zoals Albert Einstein eens zou hebben gezegd: “The definition of insanity is doing the same thing over and over again, but expecting different results.”

In 1969 gaf het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten Timothy Leary gelijk dat de Marihuana Tax Act ongrondwettig was. Niet dat het land daardoor over ging tot legaliseren, maar juist het tegenovergestelde. In 1970 werd de Controlled Substances Act ingevoerd door de politiek in Washington D.C. en daarmee werd onder andere cannabis op Schedule I gezet. Net zoals heroïne, crack, LSD en peyote om er maar een paar te noemen.

Een War on Drugs gericht op de Afro-Amerikaanse bevolking en de linkse hippies

Wat volgde was een War on Drugs aangezwengeld door president Richard Nixon, voornamelijk gericht op de Afro-Amerikaanse bevolking van de Verenigde Staten en de linkse hippies die tegen de oorlog waren in Vietnam.

John Ehrlichman, Nixon’s assistent bij binnenlandse zaken liet namelijk later weten:

“De Nixon-campagne in 1968, en het Nixon Witte Huis daarna, hadden twee vijanden: de (linkse) anti-oorlogse en zwarte mensen. Begrijp je wat ik bedoel? We wisten dat we het niet illegaal konden maken om tegen de oorlog te zijn of zwart te zijn, maar door het publiek de hippies te laten associëren met marihuana en zwarten met heroïne, en ze vervolgens beide zwaar te criminaliseren, zouden we die gemeenschappen kunnen ontwrichten. We zouden hun leiders kunnen arresteren, hun huizen kunnen overvallen, hun vergaderingen opbreken en ze avond na avond belasteren op het avondnieuws.”

Enkele feitjes op een rijtje van de gevolgen via de Drug Policy Alliance.

  • Afro-Amerikanen ervaren discriminatie in elke fase van het strafrechtelijk systeem en worden eerder aangehouden, gefouilleerd, gearresteerd, veroordeeld, zwaar veroordeeld en opgezadeld met een levenslang strafblad. Dit is met name het geval bij overtredingen van de drugswetgeving.
  • Bijna 80% van de mensen in de federale gevangenis en bijna 60% van de mensen in de staatsgevangenis wegens drugsmisdrijven zijn zwart of latino.
  • Onderzoek toont aan dat aanklagers twee keer zoveel kans hebben om een verplichte minimumstraf voor Afro-Amerikanen te volgen dan voor blanken die beschuldigd worden van hetzelfde misdrijf. Van de mensen die in 2011 een verplichte minimumstraf kregen, was 38% Latino en 31% zwart.
  • Afro-Amerikanen en indianen worden eerder gedood door politieagenten dan andere raciale of etnische groepen. Ze worden vaak gestereotypeerd als gewelddadig of verslaafd aan alcohol en andere drugs. Deskundigen zijn van mening dat stigma en racisme een belangrijke rol kunnen spelen bij interacties tussen politie en gemeenschap.