- Advertentie -
Home Cannabisindustrie Columns Column: Belgische kaarsen en brillen

Column: Belgische kaarsen en brillen

Stel je voor dat we het vandaag zouden moeten doen met verkeersregels, een sociale zekerheid of fiscale wetten die dateren uit 1921...

0
cannabis kieswijzer bibob wietexperiment wietproef
- Advertentie -

Het corona tijdperk waar we in leven blijft me verrassen als cannabis activist, net als de politici die de touwtjes in handen hebben trouwens. Er wordt in Brussel gediscussieerd en vergaderd over zo’n beetje van alles: maatregelen die genomen moeten worden, maatregelen die afgebouwd moeten worden, de grootte van corona bubbels, economische herstelplannen, exit strategieën, mondmaskers, vergoedingen voor zorgverleners. Je noemt het maar op, alles passeert de revue.

Belgische politiek: een kunstvorm

Als politici mogen opdraven in een van de dagelijkse talkshows of nieuwsprogramma’s dan is het bon ton om hun beslissingen te verdedigen met het excuus ‘dat ze het advies van de experten volgen’. Meestal wordt deze uitspraak gebruikt om kritiek te weerleggen en fouten onder de mat te vegen, als er lof in het spel is dan steken ze de pluimen liefst op hun eigen hoed, da’s nu eenmaal goed voor het electoraat. Deze beproefde strategie kennen we in België immers goed, de rechtse partij NV-A bedient zich al jaren hiervan: wat fout gaat is de schuld van de ander, alles wat goed gaat daar hebben zij voor gezorgd. Zelfs indien het bewijzen van het eigen groot gelijk een omweg van interstellaire proporties in de denkoefening vereist. België is nu eenmaal het land van het surrealisme en de politieke loodgieterij, het bezigen ervan is tot een kunstvorm verheven.

België is nu eenmaal het land van het surrealisme en de politieke loodgieterij, het bezigen ervan is tot een kunstvorm verheven

Expertengoepen allerhande zoals de GEES, de veligheidsraad, het economisch relancecomité en noem maar op, worden bevolkt door allerhande experts ter zake. Economische experts, virologen, artsen, statistici, bestuurders, onderzoekers, professoren en juristen, het is een bont allegaartje van knappe koppen dat de expertengroepen bevolkt. 

Corona is een ernstige zaak en het is niet meer dan normaal dat men te rade gaat bij experten. Als je zelf geen expert bent in de materie is het niet meer dan logisch om dat te doen. Het is iets wat goede en succesvolle leiders doen, advies inwinnen bij mensen die er meer van afweten dan zijzelf. Dit is een beproefde tactiek en de logica zelve.

Tegenstrijdigheid beleid corona crisis en drugsbeleid

Dezelfde logica is echter ver zoek als het over een ander serieus onderwerp gaat, het drugbeleid in België. Zodra het over drugs gaat is het ineens niet meer nodig om te luisteren naar het advies van experten ter zake en volstaat het buikgevoel van politici. Adviezen, wetenschappelijke studies, internationale ontwikkelingen en trends, bevindingen uit de praktijk, aanbevelingen van denktanks en onderzoeksgroepen, het wordt allemaal van harte terzijde geschoven zonder enige discussie, debat of vorm van reflectie.

De meningen en adviezen van experten ter zake, professoren, mensen uit de hulpverlening, juristen, burgerorganisaties en gezondheidswerkers worden genegeerd en doodgezwegen, laat staan besproken of ter harte genomen. De politieke koppen worden in het zand gestoken en het is business as usual. Het doet denken aan de strategie die Trump hanteert in de bestrijding van corona in de US, de resultaten daarvan zijn ondertussen welbekend.

Zodra het over drugs gaat is het ineens niet meer nodig om te luisteren naar het advies van experten ter zake en volstaat het buikgevoel van politici.

De vraag die zich opdringt is de volgende: waarom wordt voor het oplossen van de corona crisis en andere maatschappelijke uitdagingen het advies van experten ter harte genomen en wordt datzelfde advies van experten straal genegeerd als het over het drugbeleid gaat?

#stop1921 campagne

Het Belgische drugbeleid is gestoeld op een wet die dateert uit 1921 en weldra haar 100ste verjaardag viert. Het is een understatement om te zeggen dat dit niet meer van deze tijd is. Stel je voor dat we het vandaag zouden moeten doen met verkeersregels, een sociale zekerheid of fiscale wetten die dateren uit 1921. Je hoeft geen rocket scientist te zijn om te begrijpen dat dit zou resulteren in een volledig disfunctioneel beleid. Dit is precies wat we vandaag anno 2020 hebben in België, een volledig disfunctioneel drugbeleid dat de problemen enkel erger maakt, handenvol geld kost, politie en justitie corrumpeert en demotiveert en drugbaronnen en criminele netwerken enkel sterker en rijker maakt, in die mate zelfs dat men van ondermijning spreekt. De “war on drugs” die in Antwerpen gevoerd wordt is hier een mooi bewijs en een schoolvoorbeeld van. Tegenwoordig worden er wekelijks aanslagen gepleegd waarbij handgranaten gegooid worden in woonwijken alsof het confetti is in een carnavalstoet. 

Stel je voor dat we het vandaag zouden moeten doen met verkeersregels, een sociale zekerheid of fiscale wetten die dateren uit 1921

Dat het enkel een kwestie van tijd is alvorens onschuldige burgers hiervan het slachtoffer gaan worden is de evidentie zelve. Handgranaten zijn nu eenmaal tuig dat ontworpen is om slachtoffers te maken, al is het twijfelachtig dat ze bedoeld zijn voor gebruik in woonwijken met onschuldige burgers. Wie de politieke verantwoordelijkheid zal dragen als er onschuldige burgerslachtoffers vallen in de Vlaamse “war on drugs” staat al bij voorbaat vast, er zal met een beschuldigende vinger gewezen worden naar “de anderen”.

Plukken van laaghangend fruit

Ondertussen wordt er volop verdergegaan met het plukken van laaghangend fruit. Jan modaal die na een lange werkweek ontspant onder het genot van een jointje wordt gecriminaliseerd. Kosten noch moeite worden gespaard om een plant te bestrijden en zieke medicinale gebruikers van cannabis hun plantje en hun verlichting van pijn en kwaaltjes te ontnemen. Budgetten en tijd van politie en justitie worden verkwanseld met de bestrijding en vervolging van cannabisclubs, activisten en mensen die niemand tot last zijn, en statistieken worden opgefleurd met de behaalde resultaten van de pluk van laaghangend fruit.

Lichtpunt in deze donkere dagen voor de cannabis liefhebbers zijn de burgerbewegingen “smart on drugs” en “Stop1921”. Deze burgerbewegingen zetten zich in om het Belgische falende drugbeleid op de politieke agenda te krijgen en zijn vragende partij zijn voor een parlementaire onderzoekscommissie, zodat de 100 jaar oude drugswet herzien, geactualiseerd en gemoderniseerd kan worden. Deze burgerbewegingen kunnen genieten van een brede steun van een groeiend aantal diverse organisaties en personaliteiten. Hopelijk wordt hun stem gehoord en haalt men in de Brusselse Wetstraat de koppen uit het zand zodat het debat op een inhoudelijke manier kan worden gevoerd. 

“wat baten kaars en bril als de uil niet zien en wil”

Zolang de Belgische politiek het licht van de zon blijft ontkennen zal er helaas niets veranderen en blijft het aloude spreekwoord “wat baten kaars en bril als de uil niet zien en wil” relevant, zelfs na 100 jaar, net zoals de drugswet waar het beleid vandaag de dag nog steeds op is gestoeld. 

Geschreven door een anonieme Belgische activist. Lees ook: Belgische MR voorzitter Georges-Louis Bouchez pleit voor de legalisering cannabis.

- Advertentie -

Exit mobile version