Dit artikel verscheen als eerste op de website van August de Loor en is hier met toestemming geplaatst. Het is een reactie op een open brief in het Parool tegen coffeeshoptoerisme.
keer op keer de pijlen gericht op drugs en drugsgebruik
In de discussie over hoe de Amsterdamse binnenstad toekomstbestendig gemaakt moet worden voor een ieder die er wonen, werken of anderszins verblijven, wordt keer op keer de pijlen gericht op drugs en drugsgebruik. Dit aanpakken zou het leefklimaat verbeteren. Was dat voorheen vooral die van het heroïneprobleem en later de ‘pillen’ en cocaïne, de laatste jaren zijn het de coffeeshops waar de vinger naar gewezen wordt.
Met zijn open brief in dagblad het Parool richt Jan Mosselaar zijn pijlen op de blowtoeristen. Zij zouden het Amsterdamse Werelderfgoed verkwanselen door met hun auto’s de Amsterdamse grachten in beslag te nemen. Daar waar hij zijn tuinstoel wilde neerzetten. Met onderstaande open brief reageer ik op zijn open brief.
Reactie op open brief Jan Mosselaar over coffeeshoptoerisme in het Parool
Wat te doen aan de verontwaardiging van de binnenstadbewoner Jan Mosselaar? Van zijn verontwaardiging dat Amsterdam “opnieuw haar kilometerslange unieke Werelderfgoed verkwanseld aan al die blagen van blowtoeristen, die na de lockdown weer hun bolides lukraak parkeren op de Amsterdamse grachten en Amsterdam louter als drugsparadijs beschouwen!”
waarom dan niet de strijd aangaan tegen al die veel langere kilometers aan koopgoten
Wat mij betreft een nogal selectieve verontwaardiging. Want als hij dat Amsterdamse erfgoed zo uniek vindt, waarom dan niet de strijd aangaan tegen al die veel langere kilometers aan koopgoten? Waar voor een extra 1 meter winkelruimte alle antieke voorpuien in de binnenstad zijn gesloopt en duizenden bovenwoningen daaraan zijn opgeofferd! En hoe de trend te stoppen dat louter uit speculatief oogpunt woningen opgekocht worden. Tot zelfs die van een ander uniek fenomeen, van de Amsterdamse woningcorporaties, zodat de binnenstad nog meer alleen beschikbaar is voor de rijken.
Geschiedenis aan onze kant
De verschraling van zowel het unieke publieke domein van de Amsterdamse binnenstad als de diversiteit aan sociale klasse van haar bewoners, gaat terug tot de jaren zestig. Het bizarre is dat sindsdien de publieke als politieke mores overheerst, als zou (betaalde) seks en drugs de binnenstad “naar de kloten helpen”.
landelijk en Europees bepleiten van het Amsterdamse drugsbeleid
En als ik mij nu ook tot die mores beperk, heb ik de geschiedenis aan mijn zijde van hoe de Amsterdamse heroïne-epidemie uit de jaren 70 en 80 is aangepakt. En daarmee het stoppen van de toeloop van verslaafden uit de biblebelt en de rest van Europa. Niet met wapengekletter en morele verontwaardiging, maar met het landelijk en Europees bepleiten van het Amsterdamse drugsbeleid van laagdrempelige opvang voor verslaafden, van heroïneverstrekking, spuit-omruil-projecten, etc.
Druk op Amsterdam neemt af dankzij wereldwijde legalisering
En nu voor het, qua gezondheidsrisico en openbare ordebeleid, onvergelijkbare fenomeen van “coffeeshoptoerisme”. Dit vergt ook een aanpak op basis van feiten. Zoals dat Amsterdam de enige (hoofd)stad in de wereld is met coffeeshops, terwijl cannabis wereldwijd, na alcohol het meest populaire genotsmiddel is. In dat licht zou je dan een enorme overlast in Amsterdam mogen verwachten!
promoot wereldwijd de coffeeshop als integraal onderdeel van het legaliseren van cannabis
Nu wereldwijd de legalisering van cannabis volop in beweging is, is met geoefend oog te zien van dat de druk aan buitenlandse consumenten op de Amsterdamse coffeeshop aan het afnemen is. Dus Amsterdamse stadhuis: versnel dit proces en promoot wereldwijd de coffeeshop als integraal onderdeel van het legaliseren van cannabis. Dit is nota bene nog een oude toezegging aan de gemeenteraad van wijlen burgemeester Patijn!
Burgemeester Halsema, ga naar Amstelveen en andere buursteden en bepleit een regionaal coffeeshopbeleid zodat al die bewoners uit de regio niet afhankelijk zijn van de Amsterdamse coffeeshops. Kaart in Den Haag het volstrekt onevenwichtige spreidingsbeleid van coffeeshops aan. Dat Amsterdam niet teveel, maar de rest van Nederland te weinig coffeeshops heeft. En wat nog steeds jaarlijks afneemt!
Amsterdam niet teveel, maar de rest van Nederland te weinig coffeeshops heeft
Wietproef is een gedrocht, resultaten te mager
Toon politieke moed en overtuig Den Haag dat de wietproef, voor het legaliseren van de achterdeur van coffeeshops, een gedrocht is. En de resultaten te mager. Daarnaast laat het veel te lang op zich laten wachten! Sluit een herenakkoord met de belangrijkste toeleveringsbedrijven van het beperken van de verkooppunten van smartproducten en cannabis gerelateerde prullaria.
In plaats van een bekrompen beleid (zoals de invoering ven het I-criterium van dat toeristen de Amsterdamse coffeeshops niet meer in mogen), moet Amsterdam deze weg inslaan. Om zowel haar eigen drugsbeleid overeind te houden, als een bijdrage te leveren in de wereldwijde ontwikkeling naar het legaliseren van cannabis.
En als dit beleid nou ook dienstig is aan het terugdringen van de grote en kleine drugscriminaliteit en het verbeteren van het Amsterdamse Leefklimaat, zijn er alleen maar winnaars!
Sinds hij in 1970 de eerste straathoekwerker van Nederland werd, is August de Loor betrokken bij alles rond drugs en drugsbeleid in Amsterdam en ver daarbuiten. Jarenlang runde hij het Adviesburo Drugs en verrichtte hij pionierswerk op het gebied van harm reduction: XTC testen op feesten, de Safe House campagne, heroïneverstrekking én de coffeeshop als cruciaal onderdeel van het drugsbeleid. Niet alleen voor de overheid, maar ook voor de coffeeshopbranche is hij een luis in de pels. In december 2017 ontving August de Frans Banninck Cocqpenning voor zijn belangrijke bijdrage aan het Amsterdamse, landelijke en internationale drugsbeleid.
