De ingezonden brief hieronder is ons toegekomen door de auteur van het artikel en is met toestemming geplaatst.
Ingezonden brief Koffieshop Metamorphose Groningen aan SP
Hallo.
Ik heb wat kanttekeningen bij het wietexperiment hier in de Stad aangaande de begroting daarvoor en de positie van de koffieshopmedewerkers gedurende het experiment.
Door zowel het afwegen en verpakken van de wiet als het draaien van de joints over te dragen aan de kwekers gaat de helft van het werk in de shops verloren. Hierdoor wordt of iedereen die in de shops werkt afhankelijk van een uitkering of de helft van de medewerkers, om en nabij de honderd, raakt zijn of haar baan kwijt. In mijn optiek nodeloos want de wiet zou ook verzegeld per gewicht (bijvoorbeeld per kilo of per halve kilo) aan de shops geleverd kunnen worden zodat er helemaal geen banen verloren gaan.
Hoe wordt voorkomen dat deze nieuwe werklozen straks de nieuwe thuisdealers worden? Zij hebben dan namelijk niet alleen korte lijntjes naar de benodigde contacten (onze kwekers, hashdealers én onze klanten) maar ook de financiële motivatie om buiten de deuren van de shop door te gaan met hun werk. Daar komt dan nog bij dat buiten de shops de scheiding tussen soft- en harddrugs een stuk minder stringent is dan binnen de koffieshop wat mij helemaal een ongewenst effect van het experiment lijkt.
Hoe passen de kosten van deze uitkeringen binnen de begroting voor het experiment van acht ton voor vier jaar? Zelfs als ze allemaal al na een jaar weer ergens aan het werk zouden zijn, kom ik met wat basaal rekenwerk op een kostenpost van ruim anderhalf miljoen euro alleen al voor dat éne eerste jaar aan uitkeringen. En het lijkt me, voorzichtig gezegd, onwaarschijnlijk optimistisch om daar op te rekenen want de banen liggen niet voor het oprapen de komende jaren en al helemaal niet voor veertigers of vijftigers met soms tientallen jaren koffieshop op hun cv.. Die kunnen wel eens ettelijke jaren, zoniet de rest van hun leven, afhankelijk gaan zijn van de bijstand.
Om een financieel debacle en een levendige straat- en thuishandel te voorkomen zou het beter zijn bovengenoemde taken bij de koffieshop te laten, maar als die wil er niet is bij de politiek hebben de getroffen werknemers dan recht op omscholing, of op financiële tegemoetkoming voor de duur van het experiment?
Dat er een periode van vier jaar is voor het experiment wil overigens alleen zeggen dat er pas dan een evaluatie plaatsvindt, het wil niet zeggen dat er dan nog teruggegaan kan worden naar de situatie van voor het experiment. We zitten dan opgescheept met de nieuwe realiteit. Want waarom zou iemand na vier jaar teruggaan naar de shop waar je toch geen joint kunt roken en je bovendien veel meer betaalt dan bij je thuisdealer die het ook nog eens bij je langs komt brengen? En die eventueel een uitgebreider en minder soft assortiment heeft?
Ik denk dat dit punten zijn die binnen de gemeenteraad besproken zouden moeten worden. Al is het alleen al om de kleine tweehonderd in de koffieshops werkende Groningers wat duidelijkheid te bieden, want wij hebben het idee dat D66 voor het gemak doet alsof hun experiment geen verliezers kent, terwijl het voor ons voelt als het zwaard van Damocles.
Met vriendelijke groeten,
Rengenier Dijksterhuis,
Woordvoerder Koffieshop Metamorphose.
