Afgelopen weekend hadden we met stichting Verbond voor Opheffing van het Cannabisverbod de Europese organisatie ENCOD over de vloer in Eindhoven voor hun jaarlijkse Algemene Vergadering. Naast een fijn samenkomen, togen we ook naar Tilburg op zondag na de vergadering voor een bezoek aan een stad die deelneemt aan het wietexperiment. Die ervaring inspireerde me om, na lange afwezigheid, weer eens in de pen te klimmen om een column te schrijven.
Enige plekken met vrije toegang tot gereguleerde cannabis in Europa
Want het blijft bijzonder. In de deelnemende gemeenten, behalve Almere, Breda en Maastricht vanwege het i-criterium, kan namelijk iedereen die ouder is dan 18 een coffeeshop betreden en gereguleerde cannabis kopen voor recreatieve doeleinden. Daarmee zijn deze gemeenten de enige in Europa.
Met ons (Derrick en ik) ging een gezelschap uit Frankrijk, Oostenrijk, Polen en Spanje mee voor een bezoek aan The Grass Company Spoorlaan en aan de Toermalijn. Het was dan ook door hun ogen dat ik het experiment in een nieuw licht kon zien. Ik woon namelijk niet in een wietproef gemeente en kom er dan ook niet zo vaak. Dus ik moet het verder doen met wat er in de media verschijnt en wat ik hoor.
De meeste lezers van deze website kennen inmiddels dan ook de problemen die er spelen. Daar ga ik deze column echter niet over schrijven. Dat kan je al op de rest van de website vinden, zoals op de wietexperiment pagina waar alle artikelen over het experiment worden verzameld.
Keuzestress bij het zien van het menu
Nee, ik wil juist de focus leggen op de enorme menus met ruime keus bij beide coffeeshops. Eerlijk gezegd, ik kreeg er zelf ook gewoon keuzestress van. Net zoals mijn collega’s. Ook omdat je het binnen vijf gram moet houden. Ik zou uiteindelijk voor mijn vriendin wat vape cartridges meenemen, naast wat edibles en wat nieuwe wiet die ik nog niet eerder had geprobeerd. Behalve de Bio Zkittlez van Aardachtig, die had ik wel al eerder gekocht en is een zekerheidje.
Verder was bij beiden coffeeshops een ruim aanbod aan hasj en edibles van verschillende producenten. Trots was ik dan ook om de de Wat is Nederhasj? poster in het wild te spotten. Ik weet dat ze er hangen, maar ik had er nog niet een eerder zelf gezien. Als bedenker van de campagne deed het me veel deugd.
Dat we daarna aan een tafel konden gaan zitten bij The Grass Company en keuze hadden uit een ruim aanbod van drinken, snacks (het was zondag, dus niet het volledige, uitgebreide en vernieuwde menu) aan een tafel aan het raam waar we naar buiten konden kijken en voorbijgangers ook naar binnen kunnen kijken, is iets wat je ook in Spanje niet ziet met de Cannabis Social Clubs. Daar moet alles discreet gebeuren en kan toch zomaar de politie voor de deur staan.
Terwijl in Tilburg er weinig reden is voor handhavers om langs te komen, verder dan dat ze niet meer dan een weekvoorraad mogen hebben en er binnen niet met tabak gerookt mag worden. Dat moest ik ook wel meerdere keren herhalen. Want je kan wel degelijk joints kopen met tabak, maar die mag je dus niet binnen consumeren. Gelukkig zijn er wel alternatieven en kan je bij The Grass Company zelfs vragen om een tabaksvervanger of een vaporizer lenen. Terwijl je bij de Toermalijn in de tuin wel met tabak kan consumeren.
Enige minpuntje: de rondslingerende (delen van) verpakkingen
Als ik dan toch een minpuntje moet noemen, is het wel dat het nu extra opvalt wanneer je (een deel van) verpakkingen tegen komt op straat nog voordat je bij de coffeeshop bent. Niet meer de doorzichtige plastic zakjes, maar kleurrijke zakjes waardoor je direct ziet waar het vandaan komt. Eerder pleitte de burgemeester van Arnhem voor duurzame verpakkingen in het wietexperiment en er zijn wel degelijk plasticvrije cannabis verpakkingen en etikettering. Maar als industrie kunnen we ook begrijpelijk niet direct roomser zijn dan de paus. Van de supermarkt kom je namelijk ook thuis met talloze plastic verpakkingen. Het is dus meer een algemener consumptie maatschappij probleem.
Voor de rest snap ik best dat er cannabis consumenten van bijvoorbeeld Eindhoven naar Tilburg gaan. Hier in Eindhoven heb je nog coffeeshops met 5 verschillende soorten wiet en 5 verschillende soorten hasj. En vaak nog duurder dan het gereguleerde aanbod. Consumenten gaan voor de kwaliteit, maar ook voor de kwantiteit naar Tilburg. Ik kom ook rondslingerende wietproef zakjes tegen op straat in Eindhoven. Alhoewel ik ook een ouder persoon ben tegengekomen in Eindhoven die naar Eindhoven kwam voor de Marokkaanse hasj, omdat ze de wiet te sterk vond. Ik heb haar nog proberen te overtuigen van consumeren zonder tabak, maar tevergeefs.
Tuurlijk, je kan het niet voor iedereen goed doen. Maar volgens mij zijn we een heel eind op weg met het wietexperiment. Van het menu bij de Toermalijn begreep ik ook dat we teler nummer acht (Linsboer) kunnen verwelkomen deze week. Nog meer keus!
