Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover en konden we het nieuwe menu door de nieuwe chef-kok Pim van The Grass Company Spoorlaan in Tilburg eens proberen. Eindelijk, want na de aankondiging in december waren we al een paar keer bij The Grass Company geweest, maar was het menu toevallig niet beschikbaar of waren we er op een verkeerde dag (net zoals vorige week zondag). We gingen dan ook vooral voor het eten en natuurlijk om wat producten van het wietexperiment in te slaan van.
Warm ontvangst na treinreis vanuit het drukke Eindhoven
We moesten daarvoor wel nog tegen de stroom in van toeristen in Eindhoven, die kwamen voor Glow, maar al snel viel me op dat er nog wel meer bekende gezichten in de trein zaten naar Tilburg. En inderdaad, die bleken dezelfde bestemming als ons te hebben. Het is al langer bekend dat er vanuit Eindhoven ook graag naar Tilburg wordt gegaan om in te slaan.
Dat is dan ook wat wij deden, voordat we een tafeltje uitzochten. Daar viel al gelijk de Cannabis Industrie Awards flyer op die ik de week ervoor had opgestuurd naar alle deelnemende coffeeshops van het wietexperiment. Aan de muur hing ook de poster van onze Wat is Nederhasj? campagne. Blijft tof om iets dat je hebt bedacht, ook daadwerkelijk in het wild te spotten! Een goed begin van de avond.
Beneden waren er overigens nog maar twee tafels over, de bar niet meegerekend. Het was dus vrij druk en betrof een divers publiek, waarvan er velen ook eten zouden bestellen. Een goed teken.
Voornamelijk niet-Nederlands sprekenden moest wel regelmatig worden uitgelegd dat ze toch echt niet met tabak binnen mogen roken. Gelukkig doe ik dat al meer dan vier jaar niet meer. Wel goed om te zien dat ze wel daadwerkelijk een ruim aanbod aan alternatieven wordt aangeboden.
Op de tafels staat hiervoor informatie, evenals een bakje met een tabaksvervanger. Maar je kunt ook een vaporizer (zoals de Dynavap) lenen of edibles eten. Wij rookten natuurlijk puur en ik had mijn Puffco Proxy vaporizer mee.
Bekende CBD thee, maar helaas zonder CBD honing
Ik begon toepasselijk met wat Dutch Harvest CBD thee, in de smaak chai, dat in de prijzen viel in 2021 bij de Cannabis Industrie Awards. Helaas zonder de ook in de Cannabis Industrie Awards 2021 bekroonde Mystery Bees honing, want die bleek te zijn uitverkocht.
De vriendelijke serveerster gaf aan dat er in mijn thee natuurlijk al CBD zat, maar naast de CBD inhoud is het ook gewoon lekkere honing.
6 gerechten van het menu van The Grass Company Spoorlaan
Tijd voor het menu er eens bij te pakken. Want daar kwamen we immers voor. Ieder gerecht zouden we delen, dus zijn we gegaan voor drie gangen en dus zes verschillende gerechten.
Helaas waren de Tonijn tartaar en de Death by chocolate echter niet (meer) beschikbaar, maar dat mocht de pret niet drukken. En een reden om terug te komen.
In de plaats daarvan zijn we als voorgerechten voor de Noordzee krab en Noten paté gegaan. Als hoofdgerecht voor de Paddenstoelen lasagne en Lamsbrisket. En als nagerecht voor de Rabarber panna cotta en de Oreo Cheesecake.
Heel betaalbaar allemaal voor eten van een chef-kok die voor een aantal sterrenzaken heeft gewerkt, zoals De Librije, De Bokkedoorns en Triptyque. Van ieder gerecht hebben we natuurlijk ook foto’s genomen.
De voorgerechten: Noordzee krab en Noten paté
Onze favoriet van de twee was toch wel de Noordzee krab, maar ook de Noten paté was zeker verrassend.
De Noordzee krab kwam in een soort kommetje en moest je eten met een lepel. Het was een koud voorgerecht, net zoals de paté overigens.
Je zou namelijk kunnen denken dat het soep is, maar dat is het dus niet.
De Noten paté besloot ik eerst op zichzelf te proberen, maar het bleek al snel dat juist het samen met de andere producten op het bord consumeren was hoe het gerecht echt tot zijn recht kwam.
Daarbij moet ik ook opmerken dat deze gerechten zeer snel werden geserveerd en konden we dus vrij snel na binnenkomst al beginnen.
De hoofdgerechten: Paddenstoelen lasagne en Lamsbrisket
Het vervolg betrof de Paddenstoelen lasagne en Lamsbrisket.
In de tussentijd hebben we nog een theetje besteld en wat gerookt en gevapet natuurlijk. Iets dat een niet-cannabis consument zich afvroeg in de comments van een eerder verschenen video op sociale media van het menu, of je dan niet ‘de hele tijd in de rook zit’.
Nou, dat valt reuze mee met de uitstekende afzuiging en enorme ventilator aan het plafond. Maar je zit natuurlijk wel in een (tabaksvrije-) coffeeshop. Dus ja, er wordt binnen gerookt. Maar ik heb voornamelijk onze eigen rook en damp ingeademd.
Ook de lasagne en de brisket waren weer een genot voor het oog.
Onze favoriet was wel de Lamsbrisket.
Wat weinig lijkt, maar er is veel aan de hand.
De lasagne was dan ook vegetarisch, maar we zijn bepaald geen vegetariërs.
Het betekent ook weer niet dat er per se voor ons voedsel een dier moet dood worden gemaakt.
Want ook de lasagne was heerlijk.
Na iedere paar happen verwisselden we van gerecht.
Opvallend aan beiden was dat, net zoals bij de voorgerechten, ieder ingredient zorgvuldig was gekozen en bijdroeg aan de beleving.
Als je alleen de lasagne of alleen het stukje lam zou eten, maar de rest zou laten liggen, mis je echt de helft van het gerecht.
De nagerechten: Rabarber panna cotta en de Oreo cheesecake
Ik wist niet echt wat ik moest verwachten van een Rabarber panna cotta, maar ook de afsluiting was weer een feest. Met ook hier weer ieder individueel ingredient dat het next level maakt.
Naast de panna cotta was er namelijk ook een bolletje ijs, schuimpjes maar ook crumble dat het gerecht een bite gaf. De rabarber had ik daarnaast niet van verwacht dat het hierbij zo goed zou passen.
De Oreo cheesecake was ook heel anders dan ik had verwacht.
Ik had namelijk verwacht iets terug te kunnen zien van die Oreo of van een cheesecake(-vorm), maar in de plaats daarvan was het cheesecake vulling dat tussen luchtje laagjes zat met onder andere schuim, fruit en een Oreo koekje gekruimeld er bovenop.
Het eten ervan was nog wel het meest ingewikkeld.
Of in ieder geval, vereiste iets van hand-oogcoördinatie.
Ik besloot een vorkje te pakken en er hard en snel doorheen proberen te drukken, wat uiteindelijk ook zou werken.
Op dat gebied deed het ietwat denken aan de verschillende manieren waarop je een tompoes kan eten.
Verder nog over het eten
Als we al iets van verbeterpunten kunnen bedenken, dan zijn het eigenlijk vier dingen, die eerder (mogelijke) toevoegingen zijn:
- Aan de prijs konden we het wel opmaken, maar misschien is het handig als er is aangegeven wat een voorgerecht betreft en wat een nagerecht betreft. Dat begrepen wij wel, maar niet iedereen heeft wel eens dergelijk culinair eten gehad. Je hoeft natuurlijk niet voor een heel menu te gaan overigens: je kan ook gewoon maar één of twee gerechten a la carte bestellen.
- Met het stabiele aanbod aan producten uit het wietexperiment zouden er ook suggesties kunnen worden gedaan voor welke (specifieke, of een terpenenprofiel) producten goed gaan met de gerechten. Dat kan tegenwoordig vrij specifieke cultivar (bijvoorbeeld een Lemon Haze, Super Orange Glue of Zkittlez), maar ook meer richting terpenen. Bijvoorbeeld Limoneen (denk aan cultivars zoals Lemon Haze, Zitronella), Linalool (Skywalker OG, Headband) of Pineen (Blue Dream, OG Kush). Dat is geen wetenschap, maar kan wel een leuke gimmick zijn.
- Naast dit fantastische menu, zouden ze natuurlijk ook kunnen denken aan pop-ups door andere chefs met een voorliefde voor cannabis op de dagen dat ze niet het huidige menu kunnen aanbieden. Ik ken wel al een paar geïnteresseerden chefs!
- Er bestaat natuurlijk ook gewoon alcoholvrije wijn (met of zonder terpenen toegevoegd) en alcoholvrij bier. Maar ik kan ook snappen dat dit bewust niet wordt geserveerd om verwarring te voorkomen.
Afsluitend
Wauw. Wat is het fijn en verfrissend om serieus genomen te worden als cannabis consument. En daarmee niet zoals het stereotype. Tuurlijk, we houden denk ik allemaal wel van een burger of pizza op zijn tijd, maar we houden ook van verschillende smaken te ervaren. In eten, drank én wiet.
Het was al mijn favoriete coffeeshop, maar die positie heeft The Grass Company Spoorlaan momenteel alleen nog maar beter vast. Dat juist ook de wietexperiment producten te koop zijn, waardoor je weet wat je kan verwachten als je de strain of het product al kent, maakt het al de moeite waard.
Maar als je, en dan met name ook je partner, van wiet én van (betaalbaar) fine dining houden, dan is je volgende bestemming bij deze makkelijk gekozen. Van donderdag tot en met zaterdag kan je van 17.00 tot 22.00 genieten van high dining bij The Grass Company Spoorlaan in Tilburg, op letterlijk vijf minuten lopen van het centraal station.
Tips voor meer coffeeshops waar je lekker kan eten, zijn natuurlijk van harte welkom via redactie@cannabisindustrie.nl. Misschien maken we er dan wel een serie van.
NB: Ik ben niet betaald om deze reportage te maken en betaalde het menu dan ook uit eigen zak. Artikelen waar wel voor is betaald, zijn overigens altijd gemarkeerd en gezet in de gesponsord categorie.
